آموزش و یادگیری الکترونیکی به عنوان یک نیروی سهیم در پیشرفت اجتماعی و اقتصادی به سرعت به رکنی قابل قبول و ضروری در نظام های آموزشی کشورهای توسعه یافته و رو به توسعه تبدیل شده است این رشد از سویی وابسته به استادان و مربیان در کاربرد فناوری های مبتنی بر اینترنت و فناوری های چندرسانه ای است و از س ویی دیگر مرهون پذیرش این حقیقت است که شیوه های سنتی آموزش باید با روش های جدید تقویت شو د . در این راستا با تدوین این نوشتار سعی بر آن شده است تا ضمن بررسی مباحث آموزش و یادگیری الکترونیکی به نقش کلیدی فناوری اطلاعات در امر آموزش و یادگیری نوین که به صورت ا لکترونیکی صورت می پذیرد اشاره شود
فناوری اطلاعات بر تمامی حوزه های دانش بشری از قبیل صنعت، تجارت، اقتصاد، پزشکی و بسیاری موارد دیگر تاثیر گذاشته، اما یکی از حوزه هایی که به جهات مختلف دارای اهمیت بیشتری می باشد، بخش آموزش است که با حضور فناوری اطلاعات شکل تازه ای به خود گرفته و موجب ایجاد مدارس الکترونیکی، موسسات آموزش الکترونیکی و از جمله دانشگاه مجازی شده است . لذا در این تحقیق ، موانع فراروی توسعه دانشگاه مجازی در ایران با استفاده از روشهای مطالعه کتابخانه ای و نیز روشهای میدانی نظیر پرسشنامه شناسایی گشته و در ٦ دسته فنی، فرهنگی، راهبردی، اقتصادی، آموزشی و حقوقی تقسیم بندی شده و پس از تجزیه و تحلیل آماری بر روی اطلاعات جمع آوری شده، به دسته بندی و اولویت بندی موانع پرداخته است