وفا

  در زمانیکه وفا 

 قصّه ی برف به تابستان است

 و صداقت گل نایابی

 ودر چشمان پاک شقایق ها

 عابر بی عاطفه ی غم جاری است

 به چه کسی باید گفت

 با تو انسانم و خوشبخت ترین؟