آیینه

  

تا که بودیم نبودیم کسی

کشت مارا غم بی همنفسی

تا که رفتیم ، همه یار شدند

ما که خفتیم ، همه بیدار شدند

قدر آیینه بدانیم چو هست

نه در آن وقت که افتاد و شکست